EXPOSITIE

Abstracte choreografe
Ella McVeigh

Each glance branching is voor de Britse Ella McVeigh haar eerste solo-expositie op het Europese vasteland. En de expo doet wat de titel belooft, namelijk blijvend de aandacht trekken naar steeds weer een ander element van haar monumentale doeken. Wat we zien en ervaren, wijzigt bij elke aanblik. McVeighs expressievorm werkt magnetiserend. Elk doek ontpopt zich tot een wervelend universum vol abstracte vormen en felle colorieten.
 

Newchild gallery is een behoorlijk jonge ster aan het Antwerpse galeriefirmament. Rust en verstilling overvallen je bij het betreden van het pand. Toevallige passanten weten niet wat zich achter het raam van het voormalige kapsalon in de Geuzenstraat bevindt. Visueel is de galerie buitengewoon interessant. Vanaf het eerste moment brengen de strak en warm verbouwde ruimtes de kunstliefhebber in de juiste sfeer en stemming.

Morfologisch

Newchild trakteert de bezoeker de komende weken op een zintuiglijke ervaring. Wat Ella McVeigh presteerde sinds haar deelname aan de groepsexpo in het voorjaar 2021 noemen de galeristen een tour de force. De eerste beloftevolle stappen van haar Europees kunstparcours weten te bekoren. Haar beeldtaal kenmerkt zich door amorfe structuren en intense kleurvlakken. De metershoge doeken zijn meerlagig, barsten van associaties en zijn zowel krachtig als fragiel. Vertrekkende van studio-opnames en foto’s uit haar eigen collectie, abstraheert McVeigh zowel florale als geologische structuren. Uit al die beelden kristalliseert ze reuzegrote tableaus. Zonder voorstudie gaat ze rechtstreeks op het doek aan de slag. Haar werk ontstaat vanuit een intuïtieve benadering, niet narratief of suggestief, wel harmonieus chaotisch. 

De in 2020 afgestudeerde kunstenares zoekt, interpreteert en connecteert referenties. We zien wereldse verwijzingen, maar ontwaren evenzeer ondoorgrondelijke contouren. Veel referenties hebben een organische connotatie. Haar werk onderscheidt zich door het grote schildergebaar, met spontane, vloeiende penseelstreken. Hoe McVeigh de juiste kleurtoon vindt, getuigt van een grote virtuositeit. De aangebrachte pigmenten tonen een voorkeur voor een mineraal kleurenpalet. De ene keer ruw uitgesmeerd, de andere keer verfijnd aangebracht. De kleuren en de vormen bepalen haast ongepland de compositie. Haar werk krijgt vorm terwijl ze, ladder op en af, een stap terugzettend, het werk laat groeien. 

Imaginair

Ella McVeigh kijkt verder dan het zicht uit het venster. In haar olieverfcreaties glijd je mee op het ritme van haar wereld. Haar invloeden vervlechten op doek. In Each Glance Branching vertaalt ze haar visuele verbindingen door middel van een aanhoudende bevraging van kleuren en vormen. Als bezoeker word je in haar werk en imaginaire wereld gezogen. Door het gedurfde gebruik van vorm en kleur creëert ze een spanningsveld, tussen krachtige en zachte elementen. Je voelt dat ze, ondanks haar jonge leeftijd, haar toolbox meesterlijk hanteert. Het is geen werk waar je één keer naar kijkt en het vervolgens gezien hebt. Het heeft ook niet één brandpunt, maar de gedetailleerd levendigheid is wel uiterst gebalanceerd.

Hoewel haar abstract werk zich verzet tegen een directe interpretatie, worden haar gelaagde composities wel gevoed door spontane associaties. Dit maakt haar doeken vitaal en levendig. Ze stralen bijzonder veel energie uit. Soms raadselachtig en steeds zintuiglijk wringt ze nieuwe betekenissen uit natuurlijke structuren en transformeert ze een vertakte blik in unieke esthetische velden. Zelf noemt McVeigh deze expo een sublimatie van vele gevoelens. Het door de ruimte wandelen als een mystery shopper ervaart ze als een hoogtepunt. Weinig voelt zo fijn als beleven hoe werk dat altijd in het atelier stond, resoneert met het publiek. 

__

NEW KID IN TOWN

Met een frisse wind creëert Newchild gallery een nieuwe wind en richt het zich op beloftevolle kunstenaars en in West-Europa minder gevestigde waarden. De expo’s baden in een museaal kader, dat het werk versterkt. De ruimte en de selectie van artiesten hebben alles om fijnproevers aan te trekken. Als galeristen hebben architect Chandler Noah, kunstenaar Diego Castano en kunsthistorica Sarah Vanwelden een diverse achtergrond, maar als cultuurminnaars willen ze kunstenaars cultiveren en een stem geven. Daarmee willen ze buiten de traditionele lijntjes kleuren en ook minder traditionele expressiegebieden verkennen.

De galerie introduceert kunstenaars die in België nog niet de grote bekendheid genieten of die het publiek vooral kent van buitenlandse shows. Met drie paar ogen houden ze hun vinger aan de pols aan beide kanten van de grote plas. Technische excellentie en sterke verhalen vormen graadmeter, maar ook de uitbouw van een coherente portefeuille en oog voor vernieuwing. Met hun diverse culturele en creatieve achtergrond beogen ze als expositieplatform jaarlijks zes tentoonstellingen op te zetten. De naam Newchild verwijst naar nieuw en oud tegelijkertijd. In de Verenigde Staten is ‘child’ immers een in onbruik geraakt woord. Door hieraan ‘new’ toe te voegen, intrigeert het.
 

​